هفتم آذر

دیروز از دیدن استیصال یه نفر، در عین اینکه خیلی ناراحت شده‌بودم اما دائم تو دلم خدارو شکر می‌کردم که هنوز به این شرایط نرسیدم.لذا از بدذاتی خودم بدم اومد.

سرشارم از کار نکرده، اما حوصله و انگیزه‌ش نیست.

باورم نمی‌شه نهایت ۵ هفته دیگه کلاس داریم و دیگه مجبور نیستم همکلاسیارو تحمل کنم

اگر بتونم این مدل فکر کردن ۰ و یکی رو راجع به آدما تموم کنم،قدم بزرگی تو داشتن ارتباط باهاشون و پیدا کردن دوست مناسب خواهم برداشت.یا فکر می‌کنم طرف خیلی گندست و چه به دوستی با ما یا خیلی پرته و باز هم ایشونو چه به دوستی با ما